De Russen blijven momenteel volop inbeuken op de Oekraïense linies, zo concludeert ook correspondent Michiel Driebergen, die de voorbije dagen aan het front in Bachmoet was. Hij zag er schrijnende toestanden bij de bevolking. Maar ook de militairen hebben het moeilijk met de voortdurende Russische aanvalsgolven. Al kan dat in de lente weer keren, denkt hij.
Er woeden volop artillerie- en straatgevechten in Bachmoet, maar tegelijk wonen in het kapotgeschoten Oekraïense provinciestadje nog altijd zo’n 5.000 van de oorspronkelijk 70.000 burgers. “Die proberen elke dag te overleven onder die granaten en bommen”, zegt correspondent Michiel Driebergen die er net met de trein vandaan komt.
Water uit de kraan is er niet, geen gas, geen elektriciteit. “Ze proberen op de een of andere manier humanitaire hulp te verzamelen, die is aangevoerd door vrijwilligers op gevaar van eigen leven. Maar dat is natuurlijk levensgevaarlijk, want dan moeten ze de kelder uit en de straat op. Het is allemaal heel erg op het randje.”
Motivatie
Ondertussen zet het Russische leger heel veel druk, op Bachmoet, maar ook op andere plekken, zoals bij Kremnina. “Alleen leidt dat niet tot het winnen van veel grondgebied. We hebben het afgelopen jaar ook gezien dat de strijd eigenlijk heen en weer golft. Dus het kan best zijn dat Russen misschien wat meer gebied innemen, maar dat het straks weer andersom gaat.”
Aan het front draait alles nu om motivatie, ziet Driebergen. “Durf je nog te vechten? Ik sprak een militair die gewonde kameraden na een bombardement ging ophalen en toen weer werd gebombardeerd. Hij zei: ‘Ik wil hier eigenlijk weg, ik durf niet meer te vechten.’ Dat is natuurlijk heel moeilijk.”
“We horen dat de Russen nu veel meer artillerie inzet en ook veel meer manschappen. Die mobilisatie zet zich nu door aan het front. Dus voor Oekraïeners zijn meer wapens nodig om de Donbas te redden. Poetin heeft gezegd dat de Russen die tegen maart in het bezit willen hebben. Maar dat wordt ook voor hen heel moeilijk.”
Tanks
Tegelijk is er ook hoop voor de Oekraïners: de lente is niet meer veraf. “Dan is die moeilijke winter, waarin de elektriciteit niet altijd werkte, voorbij voor veel burgers. En dan komt er een behoorlijke lichting tanks aan. Daar zijn de Russen, denk ik, wel heel bang voor.” De Oekraïeners kijken daar volgens Driebergen reikhalzend naar uit.
Hoe het militair ook loopt, Driebergen ziet nu vooral het lijden van de Oekraïense bevolking. “Er zijn zoveel mensen omgekomen, maar ook zoveel mensen dagelijks onderworpen aan stress, zorgen en verdriet. Na een jaar is dat echt een nare balans om op te maken.”